Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι
κι έχει ολόχρυσο καπέλο
και χρυσό το πανωφόρι.
Τα παπούτσια του είναι φύλλα,
που ’χουν πέσει απ’ τα πλατάνια
και τα μάγουλά του μήλα.
Κρατάει σάκα από νερό
κι έχει μέσα τα βιβλία
από σύννεφο κι αφρό.
Με του ανέμου τα ποδάρια
τρέχει δίχως να τον βλέπεις.
Στων βημάτων του τα χνάρια
Η ομοιοκαταληξία δίνει στο ποίημα ρυθμό και αρμονία, το κάνει εύηχο (ακούγεται πιο όμορφα) και μας βοηθάει να το θυμόμαστε.
Στο ποίημά μας ομοιοκαταληκτούν ο πρώτος με τον τρίτο στίχο. Αυτού του είδους η ομοιοκαταληξία λέγεται πλεκτή.
Ποίημα είναι μια λογοτεχνική σύνθεση με ρυθμό και προσεγμένη έκφραση. Κάθε ποίημα αποτελείται από στίχους που συνήθως φτιάχνουν μικρές ομάδες που λέγονται στροφές.
ΣΤΡΟΦΗ
Ένα ρυθμικό σύνολο από περισσότερους στίχους αποτελεί τη στροφή. Κάθε στροφή κλείνει συνήθως και ολόκληρο νόημα. Στα τυπωμένα ποιήματα, ανάμεσα από τις διάφορες στροφές, μεσολαβεί ένα λευκό διάστημα. Στην ελληνική ποίηση η στροφή αποτελείται συνήθως από τέσσερις στίχους. Υπάρχουν όμως και στροφές με τρεις, πέντε, έξι ή οχτώ στίχους.
|
Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι
κι έχει ολόχρυσο καπέλο
και χρυσό το πανωφόρι.
Με του ανέμου τα ποδάρια
τρέχει δίχως να τον βλέπεις.
Στων βημάτων του τα χνάρια
|
|
διαμαντάκια θε να βρεις,
σταγονίτσες, σταγονίτσες
μιας ολόχρυσης βροχής.
Ο Σεπτέμβρης είναι αγόρι,
κατεβαίνει από τα δάση,
κατεβαίνει από τα όρη.
Κι έρχεται για να χτυπήσει
μια πελώρια καμπάνα,
το σχολειό για να αρχινήσει.
Ο Σεπτέμβρης πάντα, δες,
έχει όλα τα παιδάκια
φίλους και συμμαθητές.
Ρένα Καρθαίου, Στα μονοπάτια του ήλιου,
εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2002
|
